Kenz-i mahfi

Birşeyler okumayı çok seviyorum. Bazen okuduğum şeyler bazı insanlara gereksiz dahi gelebiliyor:) Ama ben seviyorum.Yakın zamanda tanıştığım bir dergiyi okurken bazı satırlarında kendimi,bazı satırlarında kardeşimi, bazı satırlarında annemi buldum.Sanki o satırları yazanlar bizi tanıyormuş  da bizi anlatmak istemiş  gibiydi... Annem, canım annem. Hayati çile çeker gibi değilde nakış işleyen genç kızların sabrıyla yaşadı ..( Cümle cins dergisi nisan 2021 67.sayisinda Sibel Kılıç 'ın  Mustafa Çiftçi ile yaptığı röportaj dan alınmıştır. ) Çok harikulade bir cümle. Üzerine söyleyecek çok sözüm var ama ya bugün zamanı değil diye bu kadarla yetinmek istiyorum yada okuyucunun idrakine kapı aralamak daha tatlı geliyor şu an...

Pencerelerinden seyret, içlerine girme.. (Bediüzzaman Said Nursi/Mustafa Ulusoy-Dünyanın Üç Yüzü kitabı) 

Çok sevdiğiniz, çok değer verdiğiniz birinin dünya hayatının sona erdiğini düşünün. Belki de yaşamış bile olabilirsiniz. Bu insanoğlu için hiçte uzak birşey değil çünkü. Neler hissettiniz mesela. Öğrendiğiniz o ilk an, sonraki saat, daha sonraki saatler, günler, aylar ve belkide yıllar.. Hepsi birbirinden farklıydı.Sadece acının adı aynı kalıyor.Ama his, her seferinde başka bir surete bürünüyor.Her yeni gün yada saat -kişiden kişiye göre değişir.-  başka bir yerden canınız yanar. Belki ilk gün onunla ilgili sizi üzen şeylere teselli bulmuş, o yaraları zamanla sarmış olabilirsiniz. Ama bugün başka bir yerden yara açılabilir. Ama zaman, hayat, yaşanan imtihanlar o yeni yarayı da sarmayı öğretecek,  öğretmek isteyecek. Öğrenmek kısmı bize, gayretimize bağlı. Ama anladığım kadarıyla bu acı bizimle mezara kadar gelecek. Bazen acının yönü, bazen miktarı değişecek ama hep bir yerlerden kendini hissettirecek. Ve zaman ilerledikçe biz yeni yaralara dirençli hale geleceğiz......